Duran Duran

Het was een weekendje van heerlijk ontspannen en niets doen. Twee dagen in de zon gelegen en voor mijn doen best verkleurd. De mensen die mij kennen, weten wat dat inhoudt: een mooie rode streep op de ene arm en eentje op de andere. Maar deze week is het weer lekker raak met mezelf zo weinig mogelijk vrije avonden te gunnen. Al is het over het algemeen niet heel erg vervelend moet ik erbij zeggen, hihi. Zo ga ik vanavond terug naar m'n jeugd... en dan ook écht terug naar m'n jeugd. We gaan namelijk naar het concert van Duran Duran in de bierhal.



Ik weet nog wel dat ik een meisje van een jaar of 8 was (is nog maar net 10 jaar geleden hoor, uhuh) en dat de clip van 'The reflex' op televisie kwam. Vooral de waterval die uit het videoscherm kwam storten maakte indruk. Daarna volgde ook nog eens de clip van 'Wild boys', gebaseerd op de films van Mad Max. Simon le Bon die aan een ronddraaiend rad hing, in het water viel en daar verscheen ineens een groot zeemonster. Scary! En natuurlijk mag ook 'A view to a kill', opgenomen op de Eifeltoren in Parijs, niet vergeten worden.

Om een lang verhaal niet nog langer te maken: ik ga vanavond dus kijken en luisteren hoe de heren er na twintig jaar bij staan. Al heb ik wel zo het vermoeden dat ik tot de jongere bezoekers ga horen. Het feit dat mijn twee metgezellen allebei de 30 al gepasseerd zijn, zegt genoeg :)

Over rosé, balkonnetjes en foute plaatjes

Iedereen leert in zijn of haar leven nieuwe mensen kennen. Het begint klein: je ouders, je broers en zussen, opa´s en oma´s, ooms en tantes. In de loop der jaren komen daar steeds meer mensen bij en op een gegeven moment ga je zelf dingen ondernemen. Nu kan het weleens voorkomen dat je bij één van die gelegenheden iemand tegenkomt met wie het wel goed klikt. Je ziet mekaar vaker, je wisselt gegevens uit, je komt bij elkaar thuis en dan is het moment daar: je mag op zijn of haar verjaardag komen! Je doel is bereikt :)

Oke, het is misschien een ietwat omslachtige manier om te vertellen dat ik afgelopen zaterdag een dubbele verjaardag heb bezocht van Esther en Ivo.



Esther ben ik alweer 5 jaar geleden eens tegengekomen bij een concert van de Counting Crows in Groningen. We wisten al wel van elkaars bestaan af, maar dan alleen virtueel. Een dag later zagen we elkaar al weer, nu bij een concert van Van Dik Hout. Ik had een shirt aan van de Counting Crows, zij van Arid. Of was het nou andersom? In ieder geval genoeg aanleiding om te zeggen: heb ik jou gister ook niet gezien? Of iets in die trant tenminste. Al snel bleek dat we veel dezelfde dingen leuk vinden, waarbij muziek en schaatsen toch wel een belangrijke rol spelen geloof ik. Alweer dik 2 jaar geleden kwam Ivo in Esthers leven en daar kreeg ´ie mij gratis bij. En wie wil dat nou niet? Dusss...

Na mijn middagje Breda stapte ik dus in de trein om naar Utrecht te gaan. Bracht de gastheer en -vrouw al even op de hoogte da´k er waarschijnlijk iets voor de afgesproken tijd zou zijn. En jippie: ik hoefde niet eens buiten te wachten dit keer! Het zal ongetwijfeld ook gescheeld hebben dat ik nog wat dingetjes in m´n tas had zitten die nog van eigenaar moesten wisselen :) Niet veel later druppelden er meer mensen binnen. Verrassend veel bekende gezichten overigens, maar 2 mensen die ik nog nooit eerder had gezien. En dat voor iemand die volgens sommigen aan het einde van de wereld woont, haha.

Al snel zat de toch niet eens zo kleine woonkamer toch al best wel vol. Dat was ook goed te merken aan de temperatuur, die best snel richting saunagevoel ging. Al ben ik eerlijk gezegd nog nooit in een sauna geweest, dus ik weet niet eens of het klopt :) Dat deed Astrid en mij besluiten om richting balkon te gaan, waar sinds kort een heus zithoekje is ingericht. Inclusief witte steentjes, een bankje, wat stoelen en olielampjes natuurlijk. Hoewel het drankvoorschrift voor deze avond bier was, hielden wij het toch mooi bij wijn. Er waren ook speciaal voor ons wat flessen ingeslagen, dus veel keus hadden we eigenlijk niet.

Gewapend met glazen witte wijn en rosé nestelden we ons op het balkon, waar allerhande onderwerpen - en mensen, vooral die van de overkant en de studenten schuin tegenover - de revue passeerden. Blijkbaar zijn we toch hele gezellige typjes, want we kregen regelmatig gezelschap. Het biedt ook de kans om even bij te praten met degenen die je al een tijd niet meer gezien hebt. Ach, en het blijft leuk om met een Fries van gedachten te wisselen, op zo´n manier dat anderen het opvallend vinden als we het met elkaar eens zijn. Nietwaar René? Wat denk je, zullen we nu maar echt vertellen hoe het zit tussen Groningers en Friezen of laten we ze nog even in de waan? ;)

En zoals dat gaat op een gezellig feestje: naarmate de tijd verstrijkt, hoe meer het niveau daalt, haha. Natuurlijk ligt dat écht niet aan het nuttigen van de alcohol. Als je dan ook nog de meest foute plaatjes op single cadeau krijgt, kun je je misschien een voorstelling maken van hoe zoiets er op een gegeven moment uit ziet.

Zo kan het gebeuren dat sommige mensen een beetje obstinaat worden...



Of rare sprongen gaan maken...



De gezelligheid voerde echter de boventoon en da´s toch wel het belangrijkste. Het bleef dan ook nog lang onrustig in het Utrechtse... Dat je je op zondag alleen best wel heel erg duf voelt, is maar een klein bijverschijnsel. En het is natuurlijk ook toeval dat het halve balkon op zondagmorgen ineens uit elkaar valt. Wij weten van niks :) Is ´ie alweer klaar?

PS: Dit ooggetuigeverslag is speciaal gemaakt voor Esther en René, omdat jullie er beiden al dagen vol spanning naar uit hebben gekeken. Uhuh ;)

Mag het ietsje meer zijn?

Ik las vanmorgen een apart bericht. Toch merkwaardig dat zulke dingen nog steeds voorkomen. Laten we het maar houden op de wonderen der natuur...


Baby met 12 tenen en 12 vingers geboren

In de Amerikaanse staat Oregon is op vrijdag 13 mei een jongetje geboren met twaalf tenen en twaalf vingers. Hoewel het vaker voorkomt dat mensen met één of meerdere extra vingers of tenen geboren worden, is de kleine Vincent toch iets unieker dan de rest.
Niet alleen heeft het jongetje aan elke hand en voet een extra lichaamsdeel, ze zijn ook nog eens allemaal volwaardig. Een extra vinger of teen is in de meeste gevallen een klein aanhangsel naast de pink of kleine teen.

Wonderlijke wedstrijd

Net terug van m´n broertje en z´n vriendin. Zou eigenlijk alleen bij ze langs gaan, omdat m´n schoonzusje kapster is en ik toch wel even de ´vleugeltjes´ ietwat wilde laten bijwerken. Maar toen dat klaar was, begon er in Istanbul net een voetbalwedstrijd: de finale van de Champions League tussen AC Milan en Liverpool. Binnen een minuut stond het al 1-0 door Maldini, bij rust was het 3-0. Normaal gesproken een gelopen zaak. Maar ergens zei mijn gevoel dat er nog wel wat zou kunnen gebeuren na de thee. En zowaar... in een tijdsbijstek van 6 minuten wisten de Engelsen de stand weer gelijk te trekken. Toen wist ik eigenlijk al zeker: dit geven ze niet meer weg. Al voor de penalty´s zei m´n gevoel dat Jurek ´Jerzy´ Dudek een belangrijke rol zou gaan spelen. En zowaar... hij stopte er twee en bracht daarmee de cup met de grote oren in Engelse handen. Ja, het is en blijft toch een oud-Feyenoorder hè? :)



Kort gezegd: voor de neutrale toeschouwer - onder wie ik - was het een mooie voetbalavond met een mooie winnaar. Om maar met de lijfspreuk van de Reds van Anfield Road te spreken: You´ll never walk alone!

´Oud en nieuw´ in 1 weekend

De weken zijn nog steeds erg vol. Dat blijkt wel uit het feit dat de hoeveelheid tijd tussen mijn logs toch best wel groot zijn. Ik doe m´n best, maar het schiet er soms écht bij in. Maar goed, zo nu en dan vind ik toch een vrij uurtje om even bij te praten. En daar maakt Margreetje natuurlijk meteen dankbaar gebruik van :)

Alsof de weekenden in mei nog niet propjevol waren, kreeg ik het toch voor elkaar om ook nu weer een paar overvolle dagen te plannen. Ach ja, je moet toch wat met je vrije tijd hè? Eerst op vrijdag nog even een dagje werken voor het weekend begon. Nou moeten jullie weten dat er bij ons op kantoor op vrijdag altijd een ´anders-dan-anders´ sfeer hangt. Het is duidelijk dat er een paar vrije dagen aankomen, de opmerkingen van collega´s worden al wat vrijpostiger en op de één of andere manier wordt elk woord met meer dan één betekenis altijd op de dubieuze manier geïnterpreteerd. En nee, dat ligt echt niet aan mij, haha.



Enniewee, ´s avonds stond (alweer) een avondje theater op het programma. Geen cabaret dit keer, maar een musical. Eentje uit de oude doos, maar dan in een modern jasje: De Jantjes. Aan het begin van het seizoen had een vriend van me deze voorstelling aangestreept en het leek me wel leuk om een keer te gaan kijken. Maar ja, dan zul je altijd zien dat er ´complicaties´ optreden in de week voorafgaand. Zowel donderdag als vrijdag waren er voorstellingen. Eerst wilden m´n ouders ruilen van dag, toen weer niet, toen weer wel... Ja, wat wil je nou? Op een gegeven moment waren we er toch wel uit, maar toen werd mijn kompaan ziek. Koorts, duizelig, misselijk, noem alle ziekteverschijnselen maar op.

Na een zoektocht langs wat mensen toch nog iemand gevonden. Soms is het toch best makkelijk als je redelijk veel mensen kent :) We hadden allebei zoiets van: nou, ik weet niet zo goed wat ik ervan moet verwachten, maar we zien wel. En zowaar, we vonden het allebei verrassend leuk! Er zat best veel humor in eigenlijk, dus een leuke avond! De volgende morgen weer vroeg uit de veren, want weer een vol programma. Voor de middag zat ik al in de trein om richting Nijmegen te gaan. Moest er bij Meppel alleen wel weer uit, lang leve de werkzaamheden bij de NS. Blegh! Vanaf Zwollywood ging alles weer voorspoedig en in Nijmegen stond taxi ´Chris´ al klaar. Samen naar Breda gereden om daar naar een showcase van Krezip te gaan.



Mijn taxichauffeur had namelijk kaarten gewonnen voor dit optreden bij het kopen van de cd. Geloof ik... En ik mocht mee. Wel nadat tig andere mensen hadden afgezegd, maar da´s een klein detail natuurlijk :p Eenmaal in Breda drie rondjes rijden voor we een parkeerplaats vonden. Een openbare ´striptease´ later zoeken naar de parkeerautomaat. ´Jij nog kleingeld? Ik heb nog wel een eurootje. Hmmm, we mogen hier maar anderhalf uur staan. Het is nu half 4 en het wordt sowieso wel half 6. Gokje wagen? Ach, waarom ook niet?´

Het was voor mij meteen ook de eerste keer dat ik de Mezz van binnen mocht bekijken en moet zeggen: best mooi! En net als je denkt dat je op een plek bent waar je écht geen bekenden tegenkomt, loop je het pand binnen, kijk je naar rechts en sta je op twee centimeter van een wel heel bekend hoofd. De verrassing was wederzijds geloof ik :) Het optreden duurde ruim een uur en er werden vooral veel nummers van het nieuwe album ´What are you waiting for´ gespeeld. Was geloof ik één van de weinigen die niet alle teksten kon meezingen. Weet ik ook eens hoe dat voelt, haha. De gitarist zal het nu trouwens wel jammer vinden dat ´ie Jan-Peter heet...

Terug naar de auto. Ligt er een papiertje op de autoruit? ´Ik zie niets. Zeker weten? Nee, volgens mij niet. Of toch wel? Nee, toch niet. Gokken is our middle name.´ Nou ja, dat laatste is niet helemaal waar. Tja, en als je dan weer in de auto zit moet je de weg naar het station nog vinden. Ergens links, nog een keer links, rechtdoor, met het bochtje mee... ´Hee, daar is de Mezz weer!´ Misschien toch maar even de kaart erbij pakken. ´Wel andersom houden...´ Nee, ik hield ´em op dat moment niet vast, om alle vooroordelen over vrouwen en kaartlezen maar even voor te zijn :p Om een lang verhaal enigszins kort te houden: dat station zit niet echt op een logische plek. Normaal gesproken zou je zeggen dat een station toch redelijk in het centrum zit, maar niet in Breda hoor. Trein naar Utrecht - via Den Bosch - genomen. Wat daar allemaal gebeurde, volgt morgen. Als ik dan alles weer weet ;)

Wordt vervolgd

Het heeft even geduurd, maar ik ben er nog steeds. Still alive and kicking! Druk weekje achter de rug en vooral een muzikaal weekendje. Een avondje theater en een muzikaal middagje in de kroeg, lekker relaxed allemaal. Tussendoor nog de verjaardag van m´n moeder en gisteren op televisie Pinkpop een beetje gevolgd. Dit jaar niet geweest, geen tijd en ook niet echt zin eigenlijk. Maar het zag er best gezellig uit en ´uit betrouwbare bron´ heb ik vernomen dat de mensen zich daar prima hebben vermaakt ;)

Ik hoorde trouwens vandaag nog wel een grappig bericht op de radio en later las ik het ook nog een keer op internet:


Han Peekel terug met Wordt Vervolgd

UTRECHT - 12/05/05 - (Novum) - Han Peekel heeft donderdag een nieuwe website van de populaire televisieserie 'Wordt Vervolgd' gelanceerd. De presentator van het succesvolle stripboekenprogramma uit de jaren tachtig laat ook weten dat 'er wordt gesproken' over een 'Wordt Vervolgd'-musical. De presentator weet niet of 'Wordt Vervolgd' terugkeert op de televisie. "Als iemand mij een half jaar geleden had gevraagd: Kom je nog op televisie terug met je programma?, dan had ik stellig ontkend", laat Peekel weten. "Nu ben ik veel minder stellig in mijn ontkenning."
Op 21 mei vindt in de Meerpaal in Dronten een 'Wordt Vervolgd'-reünie plaats. "Er is een stripmarkt en het ´Wordt Vervolgd´-clublied wordt gezongen. Daarnaast zijn er natuurlijk ook imitatiewedstrijden voor de kinderen", zegt Peekel. De presentator organiseerde rondom het programma ´Wordt Vervolgd´-clubdagen, waar de jeugdige bezoekers op het podium hun striphelden Donald Duck, Woody Woodpecker en Road Runner imiteerden. "De imitatiewedstrijden van Wordt Vervolgd zijn in het collectieve geheugen van iedereen blijven leven", laat Peekel verheugd weten.


Ik vond het toch wel grappig om dit te lezen, voornamelijk omdat Wordt Vervolgd toch wel een stukje jeugdsentiment is. Zonder meteen al te oud te willen klinken hoor, haha. Maar ik weet nog wel dat ik als jong meiske elke week voor de televisie zat om te kijken naar de nieuwste tekenfilmpjes en strips. En die presentator is in twintig jaar tijd ook geen spat veranderd trouwens. Hooguit is ´ie grijs geworden...

Oke, ik ga nu waarschijnlijk toch een beetje oud klinken, maar ik vond wel dat de tekenfilms van vroeger leuker waren dan wat er tegenwoordig te zien is. Wie herinnert zich niet series als Nils Holgersson, Vrouwtje Theelepel, De Smurfen, De Snorkels en De Freggels. Een tekenfilm die weinigen schijnen te kennen is De Bluffers. Is dat bij iemand van jullie wel bekend? Ik vond het altijd erg leuk. En dan had je ook nog jeugdseries als De Zevensprong en de Familie Knots. Misschien word ik toch wel een heel klein ietsiepietsie beetje oud, haha.

Is dit nu later?

We speelden ooit verstoppertje
In de pauze op het plein
We hadden grote dromen
Want we waren toen nog klein

De ene werd een voetballer
De ander werd een held
We geloofden in de toekomst
Want de meester had verteld

Jullie kunnen alles worden
Als je maar je huiswerk kent
Maar je moet geduldig wachten
Tot je later groter bent

Is dit nou later?
Is dit nou later als je groot bent
Een diploma vol met leugens
Waarop staat dat je volwassen bent
Is dit nou later?
Is dit nou later als je groot bent
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Is dit nou later?

We spelen nog verstoppertje
Maar niet meer op het plein
En de meeste zijn geworden
Wat ze toen niet wilde zijn

We zijn allemaal volwassen
Wie niet weg is gezien
En ik zou die hele chaos
Nu toch helder moeten zien

Maar ik zie geen hand voor ogen
En het donker maakt me bang
Mamma, mamma...
Mag het licht aan op de gang?

Is dit nou later?
Is dit nou later als je groot bent
Een diploma vol met leugens
Waarop staat dat je de waarheid kent
Is dit nou later?
Is dit nou later als je groot bent
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Is dit nou later?

Extreem cultureel

Soms heb je van die momenten dat je je achteraf pas beseft dat je weekenden eigenlijk best wel gevuld zijn. Zo ook afgelopen weekend. En dit keer zelfs extreem cultureel. Op zaterdag eerst stad en land afgelopen om een leuk cadeautje voor Moederdag te zoeken, want ja, dat hoort er toch een beetje bij. Nou ja, stad en land... Eigenlijk is het maar een commercieel gedoe allemaal. Maar toch doe je er dan wel weer wat aan, het heeft twee kanten vind ik. Doen jullie er aan mee?

´s Avonds stond er weer een avondje theater op het programma, dit keer dus Lebbis. Het kaartje lag al zo´n 2 jaar in huis, maar toch wist ik ´em nog weer terug te vinden tussen al de papieren. Ook wel een georganiseerde bende genoemd, haha. Nee, zo erg is het nou ook weer niet, het is zo op z´n tijd gezellig rommelig. Moet kunnen toch? In ieder geval, veel bekenden deze avond, want ik was er met collega Karin en haar man. En ook collega Netta en haar hubby hadden kaarten, net als m´n zus en zwager met collega´s. Het was weer een leuke voorstelling, die bijna 1 uur en 3 kwartier duurde. Mag ook wel na 2 jaar wachten natuurlijk :)

Na een drankje weer richting huis gegaan, want ik kon niet al te laat m´n bedje in. De wekker ging gisterochtend alweer aardig vroeg, zo rond een uurtje of half 9. Voor een zondag vind ik dat in ieder geval best vroeg, hihi. Een uurtje later zat ik in de auto op weg naar Assen, om daar de trein richting Den Haag te nemen. Samen met vriendin Audrey ben ik ´s middags wezen kijken bij de voorstelling ´Een pompstation´ van Toneelgroep Haag, waar ons beider vriendin Maartje de sterren van de hemel speelt. Daar kwamen we ook Julie, een vriendin van Maartje, na lange tijd weer eens tegen. Voor meer info, kijk eens op www.toneelgroephaag.nl.

De voorstelling duurde bij elkaar ongeveer 2,5 uur en dus moest ik - helaas - direct weer na afloop richting de trein, want ik had aan het begin van de avond afgesproken in Utrecht. Omdat ik later dan verwacht was, waren Esther en Ivo zo aardig geweest om nog wat voor me te bewaren. Koud het eten achter de kiezen stonden Esther, Els, AJ en ik alweer buiten om richting Tivoli te gaan, waar Sarah Bettens een concert zou geven. Zelfs een lift tot voor de ingang, wat wil je nog meer? Trouwens, ik denk dat menig man wel droomt van een zaal vol met vrouwen. Dan hadden jullie gisteravond toch écht aan de Oudegracht moeten zijn heren! Al waag ik te betwijfelen of jullie veel succes zouden hebben gehad deze avond ;)

Ik moet wel zeggen: ik vond het concert van gisteren leuker dan dat van maandag in Groningen. De zaal was nu aardig vol, wat de stemming ook erg ten goede kwam. In de Oosterpoort vond ik het allemaal een beetje mat. En da´s niet wat ik gewend daar... Kortom, het was een leuke avond en vandaag al de eerste foto´s gezien. Nu nog afwachten hoe die van Esther zijn geworden op haar nieuwe camera die ze voor het eerst heeft uitgeprobeerd :)

Het was al na enen dat we op bed lagen, dus als je wekker dan weer gaat om 7 uur is dat best vroeg :s En dan zul je natuurlijk altijd zien dat de treinen weer niet meewerken als je een keer flink op tijd bent... Na een lange dag werken en een vergadering heb ik nu dan ook wel de pijp enigszins uit zeg maar.

Oh ja Es, die hoofdbewegingen, daar moet écht nog wat aan gedaan worden hoor! :p

1000

Gisteren heb ik de eerste mijlpaal op mijn weblog bereikt: het bezoekersaantal van 1000. Het heeft zo´n drie maanden geduurd, volgens mij is dat niet echt snel. Ik heb geen idee eigenlijk, maar dat maakt ook niet uit. Ik heb alleen niet kunnen ontdekken wie degene is geweest, jammer voor jullie. Ik had voor de ´winnaar´ namelijk een heel prijzenpakket klaarliggen met allerlei mooie dingen, inclusief een 14-daagse rondreis door Mexico. Maar helaas, die gaat nu aan jullie neus voorbij. Ik kan er ook niets aan doen... :) Op naar de 2000!

Lebbis

Het theaterseizoen loopt al aardig op z´n eind, maar toch ben ik nog een paar keer in het theater aanwezig de komende weken. Zo ook vanavond, want dan speelt Lebbis zijn nieuwste programma ´W2P´. Geen idee eigenlijk waar die titel vandaan komt of waar het op slaat, maar het zal wel. Eigenlijk stond de voorstelling al voor vorig jaar mei op het programma, maar omdat Hans Sibbel toen niet tevreden was over wat ´ie had gemaakt, besloot ´ie om alles maar gewoon een jaar op te schuiven. Het wordt het tweede programma van Lebbis dat ik zie. Natuurlijk denk je bij Lebbis aan Jansen en andersom (en samen zijn ze ook errug leuk), maar solo staan ze wat mij betreft ook allebei hun mannetje in het theater. Iemand van jullie al geweest?

Vrijheid delen is een kunst

Dat was dit jaar het thema van de nationale Bevrijdingsdag in Nederland. Ik moet zeggen dat ik me er wel in kan vinden. Zeker als je kijkt naar de situatie op deze aardkloot, denk ik dat het wel een terecht thema is. Op veel plaatsen in de wereld schijnen mensen nog steeds niet te weten wat de betekenis van vrijheid is. Maar ook in Nederland weet niet iedereen hoe je daar op een goede manier mee om zou moeten gaan. Wat mij betreft zou er vaker bij dit soort dingen stilgestaan moeten worden en niet alleen op 5 mei.

Naast de symbolische betekenis van deze dag is het natuurlijk ook gewoon een dag waarop er veel dingen worden georganiseerd. Eén van die dingen zijn de bevrijdingsfestivals in het hele land. Hoewel ik ook naar Utrecht en Assen kon, koos ik toch voor Zwolle. Aan het begin van de middag had ik afgesproken met Chris, een goede vriend. Hij wilde graag naar Krezip kijken en dus stonden we rond de klok van 2 uur op de Turfmarkt. Daarna volgden een telefonische aanvaring met de fotograaf (die ik vandaag in mijn voordeel heb beslist, haha), Face Tomorrow, Kirsten, Sarah Bettens, Gabriel Rios, The Junes en The Sheer. En dan zie je tussen die hele grote massa van mensen ook nog je broertje staan. In tegenstelling tot andere steden waar ik bekenden had lopen was het in Zwolle droog :)

Ik ben en blijf een voetballiefhebber, dus ondertussen werd ik wel op de hoogte gehouden van de stand van zaken bij AZ (waarvoor mijn dank, ook voor de eerdere keren). Na The Sheer gingen wij weer naar de auto, dus de laatste tien minuten van de verlenging kon ik via de radio meeluisteren. Wat een drama! Ik ken iemand in Alkmaar die sterk meeleeft met die club, dus ik kan me zo´n beetje indenken hoe de stemming daar gisteren geweest moet zijn. Maar ja, om er maar eens een cliché tegenaan te gooien: life goes on...

Freedom

Rood, wit en blauw

Het is een week die veel in het teken staat van het rood-wit-blauw, ofwel Nederland. Dat begon al in het weekend met Koninginnedag, vandaag dan de nationale dodenherdenking en morgen is het Bevrijdingsdag. Het zijn van die dagen dat je altijd wel bezig bent.

Het weekend begon al op vrijdag, in Leeuwarden dit keer. Had met Ilse afgesproken om maar weer eens een kijkje te gaan nemen bij IOS. Tja, ze treden nu veel op, dus ook maar gebruik van maken zolang het kan. Bovendien speelden ze in Scooters, da´s wel een leuk tentje. Veel live-muziek altijd, dat spreekt mij wel aan uiteraard :) En dus ging ik voor de 3e of 4e keer binnen een maand richting het Friese land.

Moest eerst nog even ergens langs, maar net als andere keren waren de heren weer zo vriendelijk om even te wachten met beginnen tot ik er was, haha. Weer een aantal nieuwe nummers gehoord, klonk weer goed. Ik ben toch wel benieuwd naar het album ´4´, dat later deze maand uitkomt. Als het goed is tenminste. Laat ik zeggen dat het bij hen altijd afwachten is :) Tijdens de tweede set werd ik gebeld door Patrick, die om de hoek stond en even later kwam aanlopen. Hebben even een ´rondje stad´ gemaakt zeg maar... Om een lang verhaal kort te maken: het was alweer veel te laat dat Ilse en ik Leeuwarden uitreden en nog veel later toen ik m´n bedje inrolde.

Zeker als je de volgende morgen toch weer vrij vroeg op moet om naar Amsterdam te gaan. Alhoewel, moeten... ik doe het mezelf aan natuurlijk. Maar goed, het was gelukkig redelijk rustig in de trein en op het Waterlooplein had ik met Audrey afgesproken. Hebben een nogal uitgebreid rondje stad gemaakt geloof ik: via het Rembrandtplein richting Heinekenplein, naar de Weteringschans, Leidseplein, Vondelpark, Museumplein, naar café De Koe, terug naar het Leidse voor een ijsje bij de Häagen Dazs (onze zonde, haha) en weer naar het Museumplein.

Daar waren Esther, Ivo, Els, Leo, Veronique en Pjotr inmiddels. Tja, altijd fijn als je aan iemand vraagt waar ´ie staat, dat je dan het antwoord krijgt: ´Ik sta naast een jongen met een oranje t-shirt´. En dat op Koninginnedag :) Uiteindelijk deden het videoscherm en Nemo wonderen en vonden we elkaar vrij snel. Later weer richting station gelopen en tegen 2 uur was ik weer thuis. Zondag heerlijk genoten van het mooie weer! Maandag naar Sarah geweest...

Vandaag is het 4 mei, de dag om de slachtoffers van oorlogen te herdenken. Dus niet alleen de Tweede Wereldoorlog, maar ook andere oorlogssituaties. Hoewel je tegenwoordig nog weleens geluiden hoort dat dit soort dingen na zo´n lange tijd afgeschaft mogen worden, vind ik het toch een moment om even stil te staan bij de vrijheden die we hebben. Het is voor ons zo gewoon om te kunnen doen en laten wat je wil en juist op dit soort momenten besef je dat extra. Of denken jullie hier heel anders over?

2 minuten

Even 2 minuten stil zijn... Wat is dat nou op een mensenleven?

Sarah Bettens

It´s been a while... maar ze treedt weer op: Sarah Bettens. Voorheen ook wel bekend als zijnde de zangeres van de Belgische band K´s Choice. De laatste jaren is ze vooral solo bezig en nu de nieuwe cd ´Scream´ uit is, hoort daar natuurlijk ook een tournee door Nederland bij. En dus ga ik vanavond maar eens luisteren in de Oosterpoort in Groningen. Ben benieuwd!