Cocktails in de zitzak

Het heeft even een tijdje geduurd voor er weer een teken van leven van mij is gekomen, maar u kunt zich vast wel voorstellen dat ik de afgelopen tijd niet echt veel achter de computer heb gezeten. Het was ook veel te mooi weer om binnen te zijn! Bovendien had ik de afgelopen dagen ook wel weer het nodige te doen, startend op donderdag met het huwelijk van twee mensen die bij mijn muziekvereniging zitten.

Ze hebben elkaar daar ook leren kennen en dus was het eigenlijk wel vanzelfsprekend dat we in ieder geval een bijdrage zouden leveren aan deze dag. ´s Middags eerst met een aantal mensen naar de kerkelijke inzegening geweest (mooie jurk, goed pak) en ´s avonds naar het feestje. Eerst natuurlijk nog even een paar nummertjes gespeeld voor het bruidspaar en daarna lekker bij elkaar gezeten en lol gemaakt. Het was al met al erg gezellig.

Na een rustige vrijdag op het werk, moest ik zaterdag al redelijk op tijd m´n bedje uit. Had nog wat dingen te doen voor ik rond de middag in het park moest zijn voor een optreden met de muziek. Ze hebben daar elk jaar een Parkdag en dit jaar mochten wij het openen. Niet dat het allemaal je-van-het ging, maar dat had meer te maken met bepaalde andere aanwezigen zullen we maar zeggen. Enniewee, na een kleine 3 kwartier waren we weer klaar en ging ik richting huis om spullen te pakken en naar Assen te rijden.

Daar pakte ik de trein richting Rotterdam. Tenminste, dat was de bedoeling. Op het perron las ik dat er - weer eens - werkzaamheden waren bij Woerden en dus moest ik omreizen via Schiphol en Leiden. Ach ja, en de planning van de reis was toch al niet zo kort, dus dit kon er ook nog wel bij :) Tot Rotjeknor verliep de reis nog voorspoedig, maar daarna begon het feest pas echt. Ik moest met de metro richting Spijkenisse, maar bij station Slinge had een groepje jongens het ´lumineuze´ idee gekregen om de metro in te stappen, zo´n blond en naïef meisje (niet voor alle blondjes bedoeld hoor, maar jullie weten vast wel welk type ik bedoel) te beroven van haar tasje en weer net zo snel de metro uit te lopen.

Alleen jammer voor die jongens dat het meiske en haar vriendinnen moord en brand schreeuwden en de politie onderaan de trap stonden. Dus drie van de jongens renden net zo hard weer terug, om aan het eind van het perron dan maar op het spoor te springen. Dat dat niet altijd even verstandig is, blijkt wel uit het feit dat één van hen daarbij z´n been brak. Vond ik eigenlijk wel grappig :) Het nadeel was echter dat de politie er achteraan moest en de spanning van het spoor moest. Vanaf het perron zagen we af en toe een wit petje heen en weer rennen, gevolgd door twee blauwe hemden. Na een dik half uur kwamen de Hermandads bezweet en al het perron weer op en was iedereen aangehouden.

Ondertussen keek ik al steeds benauwder op de klok, want ik had m´n eerste busaansluiting al gemist en zag de tweede ook in gevaar komen. Met ongeveer min 5 seconden tijd over kon ik toch nog net op tijd de bus in springen. Joehoe, op naar Hellevoetsluis! Daar vroegen mijn gastheer en -vrouw zich al een tijdje af wat ik toch allemaal aan het uitspoken was. Al met al mocht ik na een reis van ruim 5,5 uur over het hek van hun terrasje klimmen. I made it, maar vraag niet hoe :)

De reden van deze hele ´wereldreis´ was de verjaardag van Huib, de gastheer. Hij is sinds Lowlands vorig jaar (waar ik van minuut tot minuut van alle ontwikkelingen op de hoogte werd gehouden) het vriendje van Lydia, also known as Lied (zie link hiernaast voor haar versie van de avond). Inmiddels wonen ze samen en dit was de eerste keer dat ik bij ze was sinds ze er met z´n tweetjes zitten. Eerst de familie even gedag gezegd en daarna toch eerst even rustig bijkomen met een kop thee. Er stond ook nog een barbecue op het programma, maar daar werd nog even mee gewacht tot twee andere vrienden waren gearriveerd.

Inmiddels hadden Janneke, Lied en ik ons al in de zelfgemaakte ´zithoek´ gepositioneerd, om daar voorlopig ook niet meer weg te komen. Met veel kussens en twee zitzakken zaten we daar meer dan prima en later kwam de rest er ook bij. Natuurlijk moest de nieuwe barbeknoei van Huib ook weer worden uitgeprobeerd en ik kan zeggen: test geslaagd! De spareribs waren weer lekker, net als de beenham met honing-dinges-citroensaus. De cocktails die erbij werden geserveerd deden natuurlijk ook goed hun werk, de sfeer werd er heerlijk relaxed van. Al deed de drank me minder dan sommigen vermoedden, haha.

Ondertussen werd het later en nog later en nog later... Omdat het terrasje direct langs een voetpad en fietstunnel loopt, hadden we genoeg ´uitzicht´. Terugkerende gezichten waren toch wel the leather lady with phone, de man die lopend langskomt en op een fiets weer terug, de kleuters op driewielers in de tunnel. Ach ja, en hoe later het wordt, hoe meer plannen er worden gemaakt voor volgende avondjes. Ik zie de datum voor de SatC-marathon graag tegemoet hoor, haha. Tegen een uur of 5 ging ik toch maar eens richting m´n bedje, heerlijk geslapen!

De volgende morgen heerlijk rustig aan gedaan, terwijl de fruitshake en thee alweer klaar werden gemaakt. In het zonnetje gezeten om toch maar eens te proberen om in plaats van twee rode strepen op m´n armen ook maar eens twee rode streepjes op m´n benen te krijgen. Ik geloof niet dat die missie al echt als geslaagd kan worden beschouwd zullen we maar zeggen :) ´s Middags door Huib en Lied naar het station in Rotterdam gebracht, die zelf nog even gingen zeilen. Net toen ik thuis de auto weer uitstapte, belde Lied nog om te vragen waar ik was. Home again... Verder de hele avond lekker buiten gezeten. Kortom: een weekend dat voor herhaling vatbaar is!