Lekkere moves!

Het heeft even een paar daagjes geduurd, maar ik moet natuurlijk nog wel even terugkomen op afgelopen woensdag. Anders krijg ik heel veel reacties van alle mensjes die er ook bij waren en dat kan ik natuurlijk niet laten gebeuren, haha. Maar voor hen die er waren moet de titel van dit verhaaltje voor zich spreken ;)

Om mensen niet al te veel in verwarring te brengen: ik was woensdag bij de cd-presentatie van de band Rosemary's Sons uit Breda.



Na ruim twee jaar stilte zijn ze weer terug met een album... en hoe! Toen ik twee weken naar Arie en Silvester zat te kijken in het theater, bleek Giet me een sms gestuurd te hebben met de vraag of ze me moest opgeven voor de release-party van de Sons. Nadat ik bevestigend had geantwoord, kreeg ik een berichtje terug dat ze dat alvast had gedaan. Tja, wie ben ik dan nog om daar tegenin te gaan, haha. Afgelopen maandag kwam het album 'St. Eleanor's Park' uit, twee dagen later was de presentatie. Ik had 'em zaterdag al in huis, om alvast een beetje in de stemming te komen.

En dus zat ik woensdag in de trein op weg naar Amsterdam. Onderweg contact met Tess en Lied waar iedereen zat. In Amersfoort kwam Giet erbij en zijn we samen verder gegaan. Eenmaal in de hoofdstad gingen we eerst richting het Leidseplein om daar even een hapje te gaan eten. Uit het overleg in de trein was de Ier al naar voren gekomen, dus zo gezegd zo gedaan. We wisten dat er een hele lekkere burger te krijgen is, al konden we even niet op de naam komen. Ik had daar wel een oplossing voor: een sms'je naar Evil Es doet wonderen. Ze is daar kind aan huis als ze in Amsterdam is en ik kreeg dan ook al vlot het antwoord terug. Waarvoor nog mijn dank :) Al ging ik zelf toch maar voor de pasta.

Na een beetje natafelen en bijpraten ging het richting Melkweg. Van de gastenlijst, waar we ons voor zouden moeten melden, geen spoor te bekennen. Net toen we de zaal in wilden, kwamen Tess en klasgenootje Wendy naar buiten lopen. En die kenden Giet weer, omdat ze op dezelfde opleiding zitten. Ach ja, het is een klein wereldje :) Ondanks de vertraging waren ook Lied en Huib op tijd binnen, alleen Anne en Annemarie hadden ietwat problemen om de toko te vinden. Er schijnen ook enkele vage foto's gemaakt te zijn, maar ik ontken natuurlijk alles, haha.

Hoewel het toch ruim twee jaar geleden was, zagen de mannen er niet veel anders uit. Bij de één wat meer haar, bij de ander juist meer. Maar voor de rest erg vertrouwd! Al heeft zanger Martijn ons toch wel positief verrast geloof ik. Waren de lekkere moves - zoals Giet het zou zeggen - voorheen voorbehouden aan Ad, nu was het Martijn die zich helemaal liet gaan. Nou is het al niet heel vervelend om naar deze meneer te kijken, maar als 'ie dan ook nog bepaalde bewegingen gaat maken... En ook m'n handje heeft het weer gemerkt, werd zo nu en dan aardig fijngeknepen. Ach, het went snel...

Nog een tijdje nagepraat en daarna de laatste trein richting Grunnen genomen. Het leek aanvankelijk een erg lange reis te gaan worden, toen een groep corpsballen om ons heen gingen zitten. Maar Giet, ze liepen niet zo ver door als ik dacht, dus uiteindelijk heb ik nog lekker van m'n rust genoten hoor :) Om een lang verhaal niet nog langer te maken, tegen 3 uur rolde ik eindelijk m'n bedje in. Moe, maar zeker voldaan!