Streektaal

Goh, ik ga deze week wel erg 'back to my roots' geloof ik. Eerst al een relaas over boeren die vrouwen zoeken via een televisieprogramma - maar ondertussen stiekem allang aan de vrouw zijn - en nu iets over streektaal. En dat terwijl ik toch écht niet het prototype van een typische Groningse deerne van het platteland ben, inclusief het echte Groningse accent natuurlijk. Ik ben volgens mij meer iemand die op de verkeerde plek in Nederland is geboren en misschien toch wat meer naar de stad trekt. Wat overigens niet betekent dat ik mijn afkomst verloochen hoor: ik ben en blijf altijd een Groningse! Wat anderen er ook over zeggen...

Oke, dat was de inleiding. Waar ik het eigenlijk over wil hebben, is streektaal. In alle gebieden van Nederland spreekt men dialect. Al vinden mensen in het westen vaak dat mensen buiten de Randstad vaak onverstaanbaar zijn. Maar Amsterdams, Rotterdams, Haags, Utrechts, West-Fries zijn in mijn beleving net zo goed dialecten. Ik vind het ook helemaal niet erg om mensen te spreken met een accent hoor, ik vind het juist wel wat hebben. Het is meestal ook vrij snel te horen waar iemand vandaan komt. Zelf ben ik over het algemeen vrij accentloos, al kun je het op z'n tijd toch wel horen geloof ik.

In ieder geval, gisteren was hier in het plaatselijke theater een concert van het Noord Nederlands Orkest met streektaalliedjes, waar ik samen met collega Karin naartoe ging. Concreet hield deze avond in dat er drie artiesten uit de noordelijke provincies (Groningen, Friesland en Drenthe) waren die liedjes in hun eigen streektaal zongen. Voor Groningen was dat Erwin de Vries, voor Friesland Piter Wilkens en voor Drenthe Ellen ten Damme. Die laatste naam kennen jullie ongetwijfeld wel. Ik vraag me alleen af waarom ze eigenlijk meedoet, want van oorsprong is ze Gronings. En het was dus ook wel een beetje te horen toen ze de liedjes van Daniël Lohues zong.

Het centrale thema was 'Tijd', wat op zich vrij breed genomen kan worden qua betekenis. Niet alleen qua kloktijd, maar ook qua levensduur, vergankelijkheid, de eeuwigheid... Het NNO speelde symfonische, klassieke werken over tijd van diverse componisten en dat werd afgewisseld met optredens van de artiesten. Na de pauze was er uit elke provincie ook nog een winnaar van één of ander liedjesfestival, ook in streektaal natuurlijk.

Al met al moet ik zeggen dat het een leuke avond was. M'n kennis van het Fries is weer een stuk beter (vooral de betekenis van het ranzige liedje heb ik goed onthouden, haha) en het Gronings en Drents was ik al wel machtig. Wel viel het me meteen al op dat ik één van de jongste aanwezigen was. Ik zei het buiten op de parkeerplaats al tegen m'n collega en eenmaal binnen bleek ik er niet ver naast te zitten :) Uiteindelijk kwam ik nog een oud-klasgenoot tegen (die ik al minstens een jaar of 10 niet gezien had, dus even bijpraten natuurlijk) en naast ons in de rij zat een vader met z'n zoon van een jaar of 15. Die was écht de jongste in de zaal, dat kon niet missen.
Is het dan echt iets van vroeger, dat er zoveel ouderen op afkomen en bijna geen jongeren? Op zich is het ook wel te verklaren natuurlijk, want steeds minder mensen spreken dialect. Vooral jongeren doen dat niet meer. Ik heb het ook nooit geleerd, dus wat dat betreft... Ik moet eerlijk zeggen dat ik normaal gesproken niet zo snel naar dit soort avonden ga hoor. Maar ik vind het NNO nog wel eens leuk om te horen en de artiesten spraken me wel aan. Al vond ik het wel jammer dat Daniël er gisteravond niet was...