Slap gelul?

Vergaderen. Iedereen heeft er weleens mee te maken. Is het niet voor je werk, dan is het wel vanwege een opdracht voor je studie of bij de vereniging waarbij je bent aangesloten. Toch vraag ik me weleens af wie dit fenomeen bedacht heeft. Waarom was het ineens nodig om in een groep bijeen te komen en te gaan praten over dingen? Vroeger was het wat dat betreft allemaal veel makkelijker. Er was één iemand die de baas was, alles besliste en iedereen deed dat dan ook gewoon. Ach ja, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan...

Maar goed, terug naar het heden. Zelf ben ik ook regelmatig aanwezig bij vergaderingen. Vorige week nog de jaarlijkse ledenvergadering van de muziek (waar ik op de één of andere sneaky manier weer ben gestrikt voor een functie), maandag een gemeenteraadsvergadering (voor m'n werk) en gisteravond de ledenvergadering van de handelsverenigingen hier (ook voor m'n werk). Nou moet ik zeggen dat gisteravond nog best relaxed was en ook de raad duurde dit keer niet zo lang. Maar een kleine 2 uur.

Vooral politici horen zichzelf volgens mij erg graag praten. Voor m'n werk zit ik dus elke laatste maandag van de maand bij de gemeenteraad. Elke keer heb ik de goede hoop dat het niet zo laat zal worden, maar vaak is die hoop ijdel. Maar het meest verbaas ik me dan nog op de manier waarop sommige raadsleden hun verhaal doen. Ik bedoel, raadsvergaderingen zijn openbaar en dus voor iedereen toegankelijk. Praat dan ook de taal van de gewone mens en probeer niet intelligenter over te komen dan je bent door allerlei dure woorden te gebruiken.

Oke, ik begrijp het dan allemaal wel (na vier jaar mag dat ook wel natuurlijk, haha), maar ik kan me voorstellen dat sommige mensen daar echt zitten te luisteren en zich afvragen waar de heren en dames politici het überhaupt over hebben. Dan heb je ook nog de aparte types, zoals je die waarschijnlijk overal wel zal hebben. De ene is consequent niet te verstaan, de ander weet niet waar ze is en waar ze het over heeft, de volgende zit er maar een beetje bij en kijkt ernaar. Gelukkig zitten wij als pers bij elkaar en kunnen we nog een beetje bijpraten als het allemaal echt niet meer te volgen is of absoluut niet interessant :)

Wat ik dus eigenlijk probeer te zeggen: ik snap op zich best wel dat er op z'n tijd vergaderd moet worden om de dingen voor iedereen duidelijk te laten zijn, het is alleen de manier waarop. En dan vooral de duur ervan. Waarom al dat slappe gelul, waarom dingen in 10 zinnen zeggen terwijl het ook in 1 zin kan. Waarom zo lang, waarom?