A girls night out

Soms heb je van die momenten in je leven waarop je mensen ontmoet met wie je meer hebt dan met anderen. Je raakt met elkaar in gesprek, er is een klik en langzamerhand groeit er een vriendschap. Eén van de periodes waarin je veel nieuwe mensen ontmoet is de studententijd. Vaak kom je in een andere stad terecht, op een nieuwe opleiding, onbekende mensen. Onder de vele contacten die je in zo'n periode opdoet, zijn altijd wel een paar blijvende...

Zo kan het gebeuren dat je op een koude zaterdag in februari 2005 met drie vriendinnen een dagje Groningen doet. Tien jaar geleden kwam ik bij Mariëlle in het eerste jaar terecht, een jaar later kwamen we samen bij Maartje en Frieda in de klas. Hoewel Audrey officieel niet in onze klas (kun je dat eigenlijk nog zo noemen als je studeert?) zat, had ze wel regelmatig les met ons en daardoor groeide er uiteindelijk een vriendschap tussen ons vijven. Een vriendschap die tot op de dag van vandaag stand houdt.

Hoewel we allemaal inmiddels al lang en breed zijn afgestudeerd, werk hebben en Zwolle de rug weer hebben toegekeerd, is het contact gebleven. Letterlijk verspreid wonend over het land spreken we sowieso meerdere keren per jaar af om met z'n allen wat te ondernemen. Het komt wel voor dat we onderling dingen samen doen, maar de gezamenlijke afspraken staan hoog aangeschreven. Zaterdag was het dus Groningen, mede naar aanleiding nog van m´n verjaardag.
Helaas belde Frieda vrijdagavond op met de mededeling dat ze al een paar dagen met griep op bed lag en dus niet kon komen. Dus stond ik zaterdagmiddag op het station in Groningen op drie dames te wachten en na wat rondlopen achter mekaar aan, konden we elkaar begroeten. Eenmaal op de Grote Markt ging het richting De Drie Gezusters, waar we onder het genot van een kop warme chocolademelk (met slagroom natuurlijk) even konden opwarmen. Dat we goed zaten, bleek wel uit het feit dat we pas rond een uur of 6 aanstalten maakten om ergens anders te gaan kijken. Op naar Humphrey's aan de Vismarkt... Kan trouwens niemand even een duidelijk briefje ophangen dat de ingang aan de zijkant is en dat je net zo lang kan blijven draaien aan de knop op de voordeur als je wil, maar dat 'ie toch echt niet open gaat?

In een soort oude bibliotheek op de bovenverdieping kozen we voor een drie-gangenmenu. De centrale vraag was toch wel: heet de ober Matthijs, Jeroen of Jasper en waarom draagt 'ie niet dezelfde kleding als de andere mensen in de bediening? De antwoorden zullen wel nooit bekend worden... Na het eten ging Mari weer richting het station om naar huis te gaan, wij hadden nog andere plannen. Een potje poolen ging niet lukken vanwege de drukte, dus op naar Pathé. Daar de nachtvoorstelling van 'Shall we dance' gezien, een film met Richard Gere en Jennifer Lopez. Om een uur of twee weer naar de auto, een uurtje later waren we thuis. En snel het bed in, je zou haast denken dat we echt oud worden... :)

Volgende maand weer, maar dan in Utrecht!

Najib Amhali

En wederom een avondje cabaret voor de boeg. Vanavond naar de nieuwste voorstelling van Najib Amhali: Most wanted. Staat toch ook wel erg hoog op m'n lijstje van leuke cabaretiers. Heb 'em geloof ik in 2000 voor het eerst zien optreden in de Kleine Komedie in Amsterdam (toch wel the place to be voor cabaretiers volgens mij) en sindsdien altijd blijven volgen. Helaas daarna nooit meer aan kaarten kunnen komen voor voorstellingen, maar vanavond is het dan eindelijk zover! Ik heb d'r zin an...

29

I'm dreaming of a white.... birthday???

Nou, ik mag dan wel in februari jarig zijn, maar de laatste twintig jaar is het toch weinig voorgekomen dat ik op m'n verjaardag na het opstaan de gordijnen opendeed en dit zag...

Doordenkertje

Ik ontvang nog wel eens mail van dezen of gene, zo ook vandaag. Net kreeg ik een berichtje van iemand (wie, dat doet er even niet toe) die tussen neus en lippen door even een stelling poneerde. En ik vond 'em eigenlijk wel aardig bedacht. Zo aardig, dat ik 'em hier even aan jullie wil laten lezen. Vraag niet hoe we op dit onderwerp zijn gekomen, daar gaat het nu niet om :)

Niet het moment van geboorte is bepalend, maar het moment van conceptie is bepalend voor wie je bent...

Kortom, als ik het vrij mag vertalen: je eigenlijke sterrenbeeld zegt niet alles over je persoon. Als ik het niet goed zeg, hoor ik het vast wel van degene die mij dit stuurde. Enniewee, ik ben benieuwd naar jullie mening. Let me know!

Weekend-update

Ja ja ja, ik weet het, het is alweer een paar dagen geleden. Maar zelfs ik heb het wel eens druk Hanneke... :p Maar goed, op een late dinsdagavond kan een mens misschien nog wel een beetje inspiratie opdoen. Of niet natuurlijk, dat is nog maar afwachten. Intussen schrijf ik wel weer een paar zinnen extra, zodat het net lijkt of ik héél veel te vertellen hebben. Al weten de meesten van jullie ook wel dat ik een heel verhaal kan breien van een klein iets.

Het weekend. Het begon vrijdag dus al bij Saybia. Goed concert, al was het jammer dat ik toch best wel moe was. Zat voortdurend te gapen op de tribune, misschien had ik toch gewoon beter beneden tussen de mensen moeten gaan staan. Maar ja, ik had m'n zus en zwager mee en die zijn nog niet zo 'ervaren' in het bezoeken van concerten als ik. En als ze gaan, zitten ze meestal. Maar goed, al met al was het wel een goed concert. En Lied, jammer dat je niet kon. Als ze volgende keer in Nederland komen, gaan we samen, oke?

Zaterdag op tijd opgestaan, want ik moest richting Leiden. Afgesproken met vriend Den, die me van het station kwam halen in zijn autootje. Ik keek al enigszins moeilijk naar de auto naast ons, omdat 'ie nogal herrie maakte qua muziekvolume. Het openen van de deur deed me echter al snel tot de conclusie komen dat het niet de buren waren, maar Den's installatie in de auto... :) Vanaf het station direct naar Koudekerk gereden, waar vriendin Marïëlle druk bezig was met (schoon)familie en lief Martin in hun nieuwe huisje. Nogmaals: way to go girl!

Terug in Leiden kennisgemaakt met Elmo, toch wel het liefste, maar zeker ook ondeugendste katje van het westelijk deel van Nederland. Ik heb dit weekend de nodige krassen opgelopen, maar ach... Na een heerlijke oosterse maaltijd (klinkt wat beter dan Chinees, haha) naar de stad om met vriendin Esther en man Merijn bij te beppen. Zondagochtend zag ik ze alweer, want Den ging wandelen en wij naar Amsterdam om naar IOS te kijken. Ach ja, het was toch op de weg terug, dus ik was toevallig in de buurt :) Na een reis met de nodige obstakels (bus die ineens op een andere tijd ging, daardoor trein gemist, volgende trein te laat en onderweg nog tijden stilgestaan om onbekende reden) kwamen we zo ongeveer de Melkweg binnengerold toen de eerste klanken opwelden vanuit de zaal. Over timing gesproken...



Na een gezamenlijke pannenkoekenmaaltijd om de hoek bij Paradiso (de jaarlijkse 30 december-concertgangers weten precies waar ik het over heb) weer richting treinen en zonder al te veel problemen weer thuisgekomen. Gisteravond zou ik met zus en zwager naar 'Der Untergang' in Veendam, maar helaas: uitverkocht :( Wel een avondje vrij daardoor, best lekker!

Morgen eerst maar eens m'n schaatsen zoeken...

Saybia

Vanavond staat het concert van Saybia op het programma. Net als vorig jaar staan ze weer in de Oosterpoort in Groningen, al mogen ze het dit keer in de grote zaal doen in plaats van de kleine zaal. Ik hoop maar dat dat niet ten koste gaat van de intieme sfeer die er vorige keer was. Omdat ik het nieuwe album nog steeds niet in huis heb, ben ik wel benieuwd naar de nieuwe nummers die nog niet zijn uitgebracht.

Life is weird

Hmmm, het leven is soms maar raar. Stel, je bent een cabaretier en je maakt je speelfilmdebuut. Op maandag ga je naar de première van je eerste film, op dinsdag speel je voor een uitverkochte zaal ergens in Groningen. Dan ga je op woensdag een biertje halen in de stad en de avond eindigt in het ziekenhuis. Strange? Niet echt...


Cabaretier Javier Guzman in elkaar geslagen

AMSTERDAM - Cabaretier Javier Guzman is woensdagavond op de Amsterdamse Zeedijk in elkaar geslagen en moet daardoor een aantal optredens afzeggen.

Volgens de woordvoerster dronk Guzman woensdagavond een biertje in een café toen een aantal mensen hem herkende. "Die gingen bijdehand lopen doen, waarop Javier ook bijdehand reageerde. Die mensen werden daarop zo boos dat ze hem uiteindelijk in elkaar sloegen. Hij werd door drie of vier mensen onder handen genomen", schetst de zegsvrouw.
Maandag beslist de cabaretier of hij volgende week weer gaat optreden. " Hij is emotioneel over de gebeurtenissen, temeer omdat hij in zijn huidige show 'Ton Zuur' minstens tien minuten over zinloos geweld praat. Hij vindt het onverteerbaar dat de daders op basis van woorden hem zo zwaar in elkaar sloegen."

Guzman heeft nog geen aangifte gedaan bij de politie. Dat liet een woordvoerder donderdagmiddag weten.


Mja, wat moet je dan nog zeggen? Ik snap echt niet dat mensen hun agressie botvieren door anderen in elkaar te meppen. En dat om een paar nutteloze woorden... Bovendien, als je dan toch een vent wil zijn, vecht het dan met z'n tweëen uit, maar niet met een groepje tegen één persoon. Dat is voor mij pas het toppunt van lafheid.

Het was goed!

Nog even een korte reactie, zo vlak voor het slapen gaan... Weer terug uit het theater, ben naar Javier Guzman geweest. En ik moet zeggen: hij was weer errug goed hoor! Je moet alleen wel zorgen dat je bij zijn voorstelling niet op de eerste rij zit, want dan ben je echt zwaar de lul! Al met al zeer de moeite waard en elke cabaretliefhebber moet zeker naar zijn show gaan kijken.

Tot zover deze commercial... :)

Javier Guzman

Vanavond naar de nieuwste voorstelling van Javier Guzman: Ton Zuur. Hij is toch wel één van m'n favoriete cabaretiers moet ik zeggen. Vorig jaar ook naar zijn vorige programma Bot geweest, was erg leuk. Dus ik ben erg benieuwd naar vanavond...

Gronings glorie?

Muziek is een belangrijk onderdeel van mijn leven. Niet alleen passief, maar ook zeker actief. Niet voor niets bespeel ik al bijna twintig jaar een instrument, nog steeds met veel plezier. Maar daar gaat het nu niet over. Dit gaat over wat ooit als een studentenbandje begon tijdens een Gronings studentensongfestival. Al zijn ze van oorsprong verre van Gronings... Ruim zeven jaar geleden zag ik ze voor het eerst optreden in Huize Maas en sindsdien ben ik ze toch wel blijven volgen. Met hun eerste echte single scoorden ze meteen een wereldhit in Nederland, daarna volgden nog wat kleinere hits. Momenteel zijn ze niet echt meer te vinden in de hitlijsten, maar nog steeds maken ze erg lekkere muziek. Nadeel is wel dat ze tegenwoordig niet zo vaak optreden. Werken en hobby zijn niet altijd even makkelijk te combineren, dat blijkt wel.

Afgelopen zaterdag stond deze band weer op het podium, dit keer in het kleine, maar knusse cafeetje De Kameleon in Appingedam. Voor velen van jullie echt het einde van de wereld, voor mij ook al redelijk, maar het was wel een moment om ze weer eens live te aanschouwen. En bovendien is het al een klein beetje traditie aan het worden om elke tweede zaterdag van februari de tocht naar het nog verdere noorden te maken. Samen met Ilse, Marieke en Oswin stapte ik het café binnen, meteen aangestaard door een dertigtal ogen van de aanwezigen daar. Ongetwijfeld de stamgasten die dachten: hmmm, vreemd volluk, wat mot dat hier? Maar gelukkig zaten er nog twee bekenden...

Om een lang verhaal redelijk kort te houden: veel nieuwe nummers gehoord van het album dat naar verwachting eind april zal uitkomen. Aldus Dim(itri), de drummer. Bij deze staat het zwart op wit jongen... :) Ook de naam van het album is al bekend, maar dat zal ik hier nog maar even niet onthullen. Natuurlijk kwamen ook de oude bekenden voorbij, ofwel: het was weer een lekker avondje muziek. En in mei komen ze ook nog eens hier in het theater, thuiswedstrijdje dus. Ik heb begrepen dat iemand heeft gezegd dat alle bekenden en de band wel bij mij kunnen blijven pitten. Ach, neem een slaapzak mee, dan moet het wel goedkomen, hihi.

Over welke band dit verhaal gaat? Het gaat over IOS. Wil je weten wie dit zijn, kijk dan gewoon eens op hun (vernieuwde) site: www.ios.nl.

Oh ja, deze log is gemaakt op verzoek van Ilse, die verwachtte wel iets van me... :p

When the rain begins to fall...

Soms zou ik toch liever in een warm land willen wonen waar je alleen maar zon hebt, mooie witte stranden, een lekker watertje erbij en een cocktail in je hand. Dit is zo'n moment... Ik heb de gordijnen maar dicht gedaan, want buiten is toch weinig meer te zien dan druppels, druppels en nog eens druppels. En de bomen die hun best moeten doen om rechtop te blijven staan. Anders gezegd: 't is klot'nweer, om met Daniël Lohues te spreken.

Aan de andere kant geeft het me wel weer even tijd om weer eens een verhaaltje neer te kalken. En mijn blog is inmiddels al aardig opgefrist, vooral dankzij de hulp van Mar. Dank je meissie, met jouw hulp wordt het vast een prachtig mooi geheel :)

Rest nu de vraag: waar zal ik over schrijven? Je weet tenslotte niet waar mensen op zitten te wachten als ze dit lezen. En of alles wel even interessant is. Misschien moet ik er maar ook niet te veel over nadenken en gewoon op m'n gevoel afgaan. Dat doe ik anders ook, misschien niet altijd met even veel succes, haha. Het schijnt ook typisch iets voor een Visje, zoals ik, te zijn...

Gisteravond wezen poolen met Stefan, was gezellig. Oke, zoals sommigen van jullie weten heb ik niet de gave om alle ballen in één keer perfect te potten. Maar het moet toch gezegd worden: ik heb 1 potje helemaal zelfstandig gewonnen! Mijn doelstelling voor de avond was dus al bereikt. Ik durf nu alle tegenstanders wel aan, dus wie daagt me uit? :)

Oh, ik zie weer blauwe lucht aan de hemel verschijnen, dus snel naar buiten.

It's a miracle

Nou, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ook ik ben toegetreden tot het rijk der bloggers! Welkom Margreet, welkom. Ja, dank u mensen, wat heerlijk dat u mij zo warm onthaalt... :) Ik heb eerlijk gezegd nog geen idee hoe het allemaal gaat lopen. Ik ga in ieder geval m'n best doen om er iets leuks van te maken. En als jullie me daar bij willen helpen: graag! Tot snel?